
This is Paul. The ahli nujum sotong.

This one pulak Davy Jones.
Ni ha sepupu sepipit lepa bila jadi mangsa makanan kat rumah Pak Mansoor.
Alkisahnya, last week my sis who stayed in Seberang came to melawat. Kalau kakak ni yang mai, akan ada punya lah aneka ragam punya bahan masakan dia bawak mai. The reason being pasar malam kat Seberang ada serba manekam. Jadi my sis brought the sotongs. Dulu-dulu my mak loved this sotong. Makan rebus macam tu ja. So the next day lepas my sis went back Mak asked me, the domestic goddess in charge while Mama is away to masak the sotong.
Ya Tuhan..like seriously, nak tengok sotong ni pun tak sanggup apatah lagi nak pegang dia and gosok-gosok basuh??! Tapi demi Emak terpaksalah...agak meloya oookkk...Then Mak buat semua. Dialah katok halia and rebus. Maybe dia tak sampai hati tengok kepucatan dan ketidaksanggupan aku yang ting tong ni nak buat semua tu. Masa sotong ni tengah mendidih dalam periuk, fuuuuhhhh serious ngeri!
Aku tak makan sotong rebus ni. Siap tak mau pandang bila dok terhidang atas meja makan. Masa aku nak makan nasik, aku pegang pinggan putih berisi sotong tu and letak dalam microwave. Konon nak simpan sat la while I was having my lunch at the dining table. Tapi aku ni kan nyanyuk tahap kambing gurun. I totally forgotten about the sotong in the microwave.
Just imagine, aku simpan dalam microwave hari Selasa. Last Saturday baru aku bukak microwave sebab nak reheat soup!!!!!!! Mak datok bau 'harum' keng punya dok ada mau pengsan aku depan microwave tu! Dahla benda tu menggelikan, busuk + basi pulak! My oh my! Sangat lah disaster!
Maka, aku mencuci la microwave tu dengan segala pelbagai haruman. Dari warm water to dish soap to lemon sampai hari ni, Selasa bau sotong tu tak hilang-hilang lagi. Lagi 2 hari tak hilang kalau matilah aku sebab Puan Besar Salmah Sahat nak balik mai. Haihhssss...
p/s: Mulai sekarang entry akan jadi multilingual atas permintaan ya :) Sekian terima kasih :)